Βιβλιοθήκες
Ένα γνωστό ρητό λέει «το βιβλίο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο». Κι ένα άλλο λέει «με ένα βιβλίο πετάω».
Η Νίκη Κάπαρη και ο Γιάννης Ψειμάδας με όχημα την τέχνη της αφήγησης και της μουσικής πάνε μια «εκδρομή δίχως τέλος» με αφετηρία τους γεμάτους γραπτές ιστορίες χώρους των βιβλιοθηκών. Με τους ακροατές, θεατές, συνταξιδιώτες τους πετούν και γνωρίζουν τόπους θαυμαστούς. Μετά την αφηγηματική παράσταση, με απόλαυση αποκαλύπτουν πως ό,τι θαυμαστό ακούστηκε είναι γραμμένο στα βιβλία ολόγυρά τους. Αυτό δημιουργεί το κίνητρο για το παιδί να ανακαλύψει κι άλλες ιστορίες μέσα από την ανάγνωση βιβλίων γνωρίζοντας βαθύτερα τον εαυτό του και τον κόσμο.
Με αυτό το σκεπτικό η Νίκη και ο Γιάννης, δώδεκα ολόκληρα χρόνια από το 2000, στην Παιδική Βιβλιοθήκη του Εθνικού Κήπου το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα αφηγούνταν λαϊκά παραμύθια και ιστορίες επώνυμων συγγραφέων με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Με ένα σεντούκι που το άνοιγαν τελετουργικά και έβγαζαν από μέσα ένα σωρό παραμυθένια αντικείμενα, έτερψαν εκατοντάδες παιδιά αλλά και μεγάλους που ένιωθαν παιδιά. Αυτό το σεντούκι έγινε η αιτία για πολλά χρόνια να ονομάσουν την ομάδα τους Παραμυθοσέντουκο, ένα όνομα που αγαπήθηκε πολύ και τους ακολουθεί ακόμα.
Λιμάνι τους έγιναν πολλές βιβλιοθήκες, όπως της Αγίας Παρασκευής, της Νέας Φιλαδέλφειας , του Αγρινίου κ.ά. Ξεχωριστή θέση κατέχει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου όπου με αφορμή το Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας και επί σειρά ετών ταξίδευαν, με ένα πρόγραμμα ειδικά σχεδιασμένο για το συγκεκριμένο χώρο, το κοινό τους αφηγηματικά και μουσικά στο μυθικό κόσμο που φαίνεται να είναι αποτυπωμένος στον έναστρο ουρανό, με ιστορίες από την ελληνική μυθολογία και τη λαϊκή μας παράδοση.
Η Νίκη και ο Γιάννης συνεχίζουν να φέρνουν τα παιδιά και τους μεγάλους κοντά στις βιβλιοθήκες της Ελλάδας, γεμίζοντας με ιστορίες και μουσικές τους ήσυχους χώρους τους και δίνοντας ζωή στα μυστικά των βιβλίων.
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
«Μια Κυριακή του Μάρτη 2003.
οι μέρες μας περνάνε γεμάτες έγνοιες γεμάτες καθήκοντα
και η ανάπαυλα αυτή ήταν πραγματικά ανεπανάληπτη.
Το παιδί μέσα μας πάντα ζει και αναπνέει και χρειάζεται τροφή,
φαντασία αγάπη και μεράκι.Σας ευχαριστώ πολύ για την
τρυφερότητα και για την συγκίνηση που ένοιωσα
για το ταξίδι στο χρόνο…Συνεχίστε…θα σας ακολουθώ..»
Λ. Ιακώβου
«Όταν ήρθα στην αίθουσα του παραμυθιού ήμουν 35 χρόνων
και έφερα την κόρη μου που είναι 8.Τώρα,βγαίνοντας,είμαι
συνομήλική της.Εγινα παιδί και θα είμαι για πολύ ακόμη!»
29-3-2003 Σ. Παπαντωνάκη
«Στη δική σας δουλειά το παραδοσιακό παραμύθι ζωντανεύει,
εκσυγχρονίζεται και ξαναμαγεύει μικρούς και μεγάλους.
Μας χαρίσατε εξαιρετικές στιγμές ,γεμάτες έμπνευση,
Χαρήκαμε την όλο αίσθημα και κέφι ερμηνεία,τις μελωδικές φωνές
Τη σωστή άρθρωση ,τη λιτή και ουσιαστική ηχητική παρουσία.
Ευχαριστούμε θερμά»
Αλεξάνδρα Ζερβού – Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου
«Το Πάσχα φέτος ήρθε πιο νωρίς!Ο αι-Γιώργης και ο Λάζαρος
ζωντάνεψαν και περιδιάβησαν στους δρόμους του μουσείου
και στις ψυχές των μικρών και μεγάλων που συνάντησαν στο δρόμο τους!
Με ηρεμία, αμεσότητα και πάνω απ’όλα με φανερή αγάπη γι’αυτό που κάνετε,
Φέρατε μνήμες και θύμησες από τα χρόνια τα παλιά.Να είστε πάντα γεροί και
Δυνατοί να συνεχίζετε το έργο σας στις δύσκολες μέρες που διανύουμε!
Θερμά συγχαρητήρια!
Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων
Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης
«Είχα να ακούσω παραμύθι απ’όταν έχασα τη γιαγιά μου.
Από τότε μόνο λέω στους άλλους.Σας ευχαριστώ που ήρθατε.
Σας ευχαριστώ που με ξανακάνατε παιδί.
Να ξανάρθετε!!!»
Κυριακούλα – Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας
«Ιt has been a beautifull touch from the old stones in the
Greek lands.Allways the more beautifull things are simle
because they come from the heart.
Keep on like this..
Pepus-Ισπανός ξυλοπόδαρος
Σαντορίνη 17/7/03
Χάρηκα πολύ που άκουσα τόσο όμορφα παραμύθια.Με γαλήνεψαν
Και μου έδειξαν πόσο όμορφος είναι ο κόσμος της φαντασίας.
Αλεξάνδρα Ντιντίφα – 4η Δημοτικού
